Kalbimi astım bu gece!
Hiç korkmadan,
Gözlerimi kapatmadan ve seni son bir kez daha bile düşünmeden astım bu gece!!!



Ellerimi kalbime buladım...Gözlerimi sana boyadım son kez!Siyahtan başka bir renk yakıştıramadım gözlerine...

En derin,en soğuk en içli renk artık benim için siyah...

Belki bir inci kadar saf değil,belki bir bulut kadar ferahta değil bakışların bu yüzden olabilir..Ve bildiğimiz bütün diğer renkler senin gözlerinde solabilir!!!



...Ben beyazdım



Kapkaranlık bir geceye sarılmış,kalbimi asmış ve siyaha bulanmış bulundum sabaha karşı evimde...

Soranlar oldu,anlamsız bulundu...Kalbimi aradılar önce(senden gayri herkes oradaydı...

Herşey bulundu...En çabuk karanlığı buldular odamda...Sonra bir beyaz mendil ve gözlerimden akmış siyah boyalar!!!

...Ben beyazdım...Kalbim kapkara..Kalın bir halatta,dününe küsmüş,yarını düşleyen gözleri vardı...Bir damla yaş gördüler siyahtan çalma!!



Düşlerimi astım ben bu gece...Umudum yitti,yokolup gitti!!!Ellerime baktılar sonra..olamazdı..

Aldığın güller hala kıpkıkırmızı...

Neden solmamışlardı?Neden hala nefret,duygular,gözlerim,sözlerim,umutlarım,hayall erim simsiyahken güller kıpkırmızıydı?Bir anlamı olmalıydı!!!



Yavaş yavaş döküldü ellerimden yapraklar...Hayır olamazdı..Ben böyle karanlıklar içindeyken güller kırmızı kalamazdı..sonra bir kaç kelime söylediler!!!


Yaprakların ucunda yazılar belirmeye başladı!
Sen içini kaprkara zindanlarda tutarsın belki..
Yüreğini hiç acımadan darağacına asabilirsin...
Benim nefes almak için sana ihtiyacım var!!
Sen yüreksizken ben de yaşayamam ki!!!


İşte bu satırlar hayata dönmemin tek sebebi olabilirdi!